21. október. 2011 12:08
Skessuhorni var boðið á generalprufu í Samkomuhúsi Grundarfjarðar síðastliðinn miðvikudag. Aldeilis stórmerkilegt og ótrúlega mikil tilviljun að blaðamaður hafi einmitt verið staddur í Grundarfirði á sama tíma og lokaæfing á leikritinu Sköllóttu söngkonunni fór fram.
Ég vissi ekki hverju ég ætti von á þegar ég settist niður aftarlega í sal Samkomuhússins. Stemningin var notaleg, áhorfendur sátu við borð og prúðbúinn náungi gekk á milli þeirra og kveikti á kertum. Á sviðinu stóð stúlka í þernubúning með rautt trúðanef á andlitinu og fylgdist með gestunum koma sér fyrir.
Endurvakinn Leikklúbbur Grundarfjarðar setur leikritið upp en það er leikarinn, leikstjórinn, leikhúseigandinn og Sandarinn Kári Viðarsson sem leikstýrir verkinu.
Leikritið er súrrealískt, sprenghlægilegt og handahófskennt. Mér leið eins og leikurunum hefði verið komið fyrir uppi á sviði, þau sett í mishlægilega búninga, látin hafa misundarlega leikmuni og síðan stillt á “random”. Líkt og tilviljun ein réði því hvaða orð kæmu út úr munninum á þeim næst og hvað þau tækju til bragðs. Orðagrínið nær nýjum hæðum í þessum skemmtilega leik að tungumálinu og samtalsaðferðum. Og um hvað er leikritið? kann einhver að spyrja. Því er ekki auðsvarað því söguþráðurinn er aukaatriði, aukaleikari í þessu verki.
Leikararnir stóðu sig allir með prýði. Þeirra stærsta prófraun var þó án efa að springa ekki sjálf úr hlátri í sumum atriðunum, en þeim stökk ekki einu sinni bros á vör. Leikhópurinn og leikstjórinn eiga hrós skilið fyrir flotta uppsetningu og vonandi er þetta upphafið á blómlegu starfi Leikklúbbs Grundarfjarðar.
Sköllótta söngkonan var frumsýnd í gærkvöldi og var uppselt á hana. Næsta sýning er í kvöld, föstudaginn 21. október, og þá verða tvær sýningar á sunnudaginn kl. 17 og 20. Sem betur fer þurftu leikararnir ekki að leggja á minnið þessar löngu, súrrealísku romsur fyrir aðeins tvær sýningar eins og stóð jafnvel til í fyrstu. Grundfirðingar og nærsveitungar ættu að fjölmenna á þær sýningar sem eftir eru því þó áhorfendur séu flestir skildir eftir eitt spurningamerki að sýningu lokinni þá skal ég ábyrgjast að hlátrasköllin verða þó nokkur.
Áslaug Karen Jóhannsdóttir